• Radovan SavićUniverzitet u Novom Sadu, Poljoprivredni fakultet, Novi Sad
• Borivoj PejićUniverzitet u Novom Sadu, Poljoprivredni fakultet, Novi Sad
• Gabrijel OndrašekSveučilište u Zagrebu, Agronomski fakultet, Zagreb
• Milica VraneševićUniverzitet u Novom Sadu, Poljoprivredni fakultet, Novi Sad
• Atila BezdanUniverzitet u Novom Sadu, Poljoprivredni fakultet, Novi Sad

DOI: 

https://doi.org/10.7251/AGRSR1301133S

Abstract

Značajne površine plodnog obradivog zemljišta dobrih proizvodnih svojstava i raspoložive količine vode, kao najznačajniji prirodni resursi i potencijali, čine da Vojvodina ima povoljne uslove za intenzivniji razvoj i primenu navodnjavanja. Takođe, postoje realne potrebe za navodnjavanjem jer zemljištu i gajenim biljkama tokom vegetacionog perioda nedostaje oko 100 do 300 mm vode. Sve češće se ispoljava manjak i neodgovarajuća unutargodišnja raspodela atmosferskih padavina. Osnovu vodnih resursa predstavljaju reke Dunav, Tisa i Sava, niz manjih prirodnih vodotoka, osnovna (ukupne dužine 930 km) i detaljna (20.000 km) kanalska mreža koje pružaju mogućnost zahvatanja dovoljnih količina vode za potrebe navodnjavanja. Najveći deo površina navodnjava se vodom iz prirodnih vodotoka i kanala (preko 90%) i to najčešće veštačkom kišom (80-90%). Među navodnjavanim površinama dominiraju oranice i bašte (oko 95%) dok su ostale pretežno pod voćnjacima (5%). Navodnjavane površine zauzimaju ukupno 20-30 hiljada hektara. Razvojni potencijali su daleko veći.